Vrijdag 30 juli 2021
Ik was 41 weken en 1 dag zwanger en ik zat er helemaal doorheen. Mentaal (en lichamelijk) vond ik de 41 weken aantikken en voorbij gaan heel zwaar. Alsof het nooit vanzelf zou gebeuren. Mijn vorige bevalling was een inleiding, en ik was bang voor een herhaling.
Die dag haalde mijn moeder Joshua al vroeg in de ochtend op, zodat ik de hele dag rust zou hebben. Steven ging in de ochtend nog werken. De avond ervoor was de doula, Sophie, nog langsgekomen om me te masseren. Ik had de hele week al vrij intense voorweeën en daardoor slechte nachten – het allervervelendst was dat ik steeds alert was door de weeën en daardoor toch bezig was met ‘is dit het dan?’.