Follow me +
  • Over mij
  • Contact
  • Samenwerkingen
  • Privacyverklaring

Emily Lotus

  • Contact
  • Privacyverklaring
  • Samenwerkingen
  • Over mij
  • Contact
  • Privacyverklaring
  • Samenwerkingen
  • Over mij
Follow me +
  • InMoederschap, Zwangerschap
    - February 1, 2022

    De geboorte van Lucas

    Vrijdag 30 juli 2021 Ik was 41 weken en 1 dag zwanger en ik…

    Read more
    0
Welkom op mijn blog!

Mijn naam is Emily. Ik ben mama van twee kindjes en ik schrijf over mijn leven met een chronische ziekte.

Recent Posts

  • De geboorte van Lucas
Ik ben vandaag 31 jaar geworden en ter ere daarvan Ik ben vandaag 31 jaar geworden en ter ere daarvan heeft Steven in het geheim een queeste voor me gebrouwd. Hij gaf me een boekje met een verhaaltje over prinses Emily, waarin tips en aanwijzingen stonden. In de zinderende hitte gingen we met de metro naar de stad, waar we de eerste stop maakten in de boekenwinkel. Daar mocht ik een boek uitkiezen (MOEILIJK). Daarna konden we opladen met een burger en kapsalon, waarna we naar huis gingen zodat ik, terwijl het zweet over m'n rug liep, Het Beest Enrique kon verslaan. Kleurrijke ingewanden gutsten uit Het Beest en daarin vond ik aanwijzingen waar de andere cadeautjes verstopt lagen. Happy birthday to me!
Ik heb mezelf een nieuw toetsenbord gegeven en ik Ik heb mezelf een nieuw toetsenbord gegeven en ik vind 'm helemaal zeemeerminstyle 🧜‍♀️
Ik voel haast, soms wil ik vertraagd. Het is tekor Ik voel haast, soms wil ik vertraagd. Het is tekort en overbelast. Boos dat ik boos ben, gefaald voordat ik probeer. Vaak op m'n bek maar altijd één keer meer opstaan. Streng voor mezelf in het zacht willen zijn. Eindelijk weten dat ik belangrijk ben, maar toch die laatste plek. De stem van een ander, weet ik nu, maar nog steeds zo luid: lui, lui, lui, en vooral niet genoeg en tegelijkertijd zoveel te veel. Afbreken, opbouwen. Soms denk ik aan de dagen die ik amper door wist te komen. De dagen die ik van minuut tot minuut moest beleven, waar ik mezelf moest afleiden om er geen eind aan te maken. Nooit gedacht dat ik het tot hier zou halen en zo ontzettend graag zou willen leven. Dat mijn enthousiaste ik die alles wil vieren weer boven zou komen. Dat ik weer zo van het leven zou houden. Ik kom van ver, van heel diep, van amper nog zichtbaar. Daarom vind ik het waarschijnlijk zo belangrijk om mezelf te laten zien. Ook al vind ik dat nog steeds doodeng. Een beetje zoals mijn liefde voor de zee. Doodeng, en waanzinnig verliefd op de woeste schoonheid ervan.
Gefeliciteerd allerliefste Lucas, met je eerste ve Gefeliciteerd allerliefste Lucas, met je eerste verjaardag. ☀️ Je hebt ons zo'n prachtig jaar gegeven. Meestal ben ik goed in de juiste woorden vinden, maar er bestaan simpelweg geen woorden die volledig omschrijven hoe absurd leuk je bent, en hoeveel er van je gehouden wordt. Ik doe mijn best om je dat iedere dag wel te laten voelen. 💛🌻☀️
Zeemeermin op het land 🧜‍♀️ Zeemeermin op het land 🧜‍♀️
Wat kan er belachelijk veel veranderen in een jaar Wat kan er belachelijk veel veranderen in een jaar tijd. Cliché, maar zo absurd waar: ik kan me geen leven meer voorstellen waarin jij niet bent. Waarin jullie niet zijn. Joshua is de liefste broer. Zo bijzonder, hoe hij gegroeid is dit jaar. Op vakantie met een baby/bijna dreumes is INTENSIEF en niks even bijkomen, en ik zou het voor geen goud willen missen. Lucas is al goud. 🦁☀️
Wij konden vandaag eindelijk even samen weg om het Wij konden vandaag eindelijk even samen weg om het negen jaar samen zijn te vieren. Dat deden we met lekker eten & de woeste golven van de zee trotseren. Ik vind 'm zo lief, die man van mij. En ik vind het zo leuk dat hij zich meestal over laat halen om een van mijn idioot avontuurlijke ideeën uit te voeren. De eerste twee keer dat we deze dag wilden houden moesten we cancelen door buikgriep. Daarna werd het te heet. En nu kwam er eigenlijk ook iets tussen: ik zag dat een ekster een parkiet probeerde te vermoorden. De laatste keer dat we zoiets probeerden te stoppen liep dat niet goed af, dus ik was eigenlijk al (met tranen en al) weggelopen van het raam, maar toen ben ik toch op het balkon gaan schreeuwen. Het arme beest klom meteen in me toen ik beneden kwam, en toen heb ik Steven op pad gestuurd om een kooi en voer te halen. Ze is ontzettend tam en lief, ik hoop dat we haar baasje kunnen vinden. En ik vind het ook lief dat Steven zoiets zonder tegen te sputteren doet. Dat ik met een vogel thuis kan komen en dat hij dan denkt: oké, ik ga een verblijf regelen. ❤
Liefdes. Steven heeft een medische piercing laten Liefdes. Steven heeft een medische piercing laten zetten. Het was tijdens het testen al bizar om het verschil te zien. Natuurlijk is het geen magische oplossing en niet iets waar je volledig op kan leunen in je herstel, maar ik ben hoopvol. ❤ Komende dagen wordt het heel erg warm. Ik heb daar niet alleen last van zoals iedereen, maar ga me er doodziek van voelen. Steven heeft dat ook, dus ik ben benieuwd of hij dankzij de piercing beter door de hitte heen komt.
Magic happened when you were born 💛 Lieve Luca Magic happened when you were born 💛 Lieve Lucas, ik hoop dat je voelt hoe blij iedereen met jou is, en dat je dat gevoel voor eeuwig bij je mag dragen. Zoals ik jou 41 weken lang mocht dragen in mijn buik, en jouw innerlijke zon voelde lang voordat je dat aan de buitenwereld kon laten zien. Wat bezit je veel licht en warmte. Jij bent degene waar iedereen hier thuis het langst blij tegen blijft doen wanneer we chagrijnig en moe zijn. Jij bent de eerste die je broer met een lach begroet wanneer hij wakker wordt. Je papa is stapelgek op je. En ik, tja... Mijn hart had je al zodra de wens voor jou daarin groeide. Bijna 1 jaar oud. En wat een jaar is het geweest. God, ik ben je zo dankbaar voor alles. Ik zou alles duizend keer over kunnen doen. Inclusief jou op de wereld zetten. Je bent een cadeau voor het leven. 🌻 Nog een paar weken en dan vieren we jou (hoewel we dat eigenlijk al iedere dag doen).
Negen jaar samen. Ik gaf je vanochtend een brief, Negen jaar samen. Ik gaf je vanochtend een brief, die ik er gisteravond laat nog had uitgeramd terwijl jij eindelijk onze baby op bed kon leggen. We doen geen materiële cadeautjes voor elkaar dit jaar: ons cadeau is dat we later deze week samen even weg kunnen, terwijl de kindjes bij opa en oma zijn. We zijn altijd graag veel samen geweest. Wij konden hele dagen gamen in pyjama, lagen altijd tegen elkaar aan terwijl we film marathons hielden, konden prima dagenlang alleen elkaar zien en niemand anders. Nu is tijd alleen, tijd samen, schaars om de best mogelijke reden: twee kindjes die, zoals ik aan je schreef, ons net zoveel liefde geven als wij aan hen. Maar daarom is het nu een van de beste cadeaus die we elkaar kunnen geven. Tijd voor ons samen, tijd voor ons alleen. Ik ben gek op je. In de brief schreef ik hoe we er negen jaar geleden bij zaten vandaag. Hoe jij me dagen eerder al verkering had gevraagd, en hoe ik in paniek vroeg om ruimte en even rustiger aan. Ik weet dat je dat toen heel moeilijk vond, want jij wilde er al helemaal voor gaan. Vandaag, negen jaar geleden, durfde ik te vertrouwen en had je me helemaal voor je gewonnen. Ik wilde de datum aanpassen naar die dag dat je me al gevraagd had, maar jij zei lachend dat je dat niet wilde. Nee, dit is hoe het ging, en jij was er blij mee. Ik ben gek op jou. Dankjewel voor alle voorgaande jaren, en zoals ik tegen je zei: Ik ben blij met toen, ik ben blij met nu, en ik kijk uit naar alles wat nog komen zal.
Of het echt een writersblock is weet ik niet, maar Of het echt een writersblock is weet ik niet, maar er komt geen zinnig woord uit me. Wanneer ik ga zitten om te schrijven blijft het of volledig blanco, of er gaat van alles in mijn hoofd zo hard schreeuwen dat ik niets meer versta. Waardoor ik dus niets schrijf. En alles wat ik heb geschreven kut vind. Waardoor ik denk: misschien kan ik het gewoon niet. Ik kan het wel. Meestal weet ik dat. Maar nu lukt het even niet en dat is zo akelig, want ik wil zo graag. Het is mijn ding. Mijn Emily ding en er is al zo weinig tijd voor Emily dingen met twee kindjes en een lijf dat tegensputtert. En ook al vragen ze veel energie, zijn die twee knullen van mij ook echt twee zonnetjes in mijn leven. Iedere dag. Een reminder waar ik het voor doe, waarom ook ik belangrijk ben, en om te leven in het hier en nu. Samen.
Even een teken van leven. Ik ben de afgelopen tijd Even een teken van leven. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest met onderzoeken waarom mijn menstruaties zo heftig zijn (door mijn endometriose of iets anders - conclusie: iets anders) en ben gesloopt van de gevolgen van het bloedverlies. Mijn kinderen slapen slecht, schrijven lukt me even niet ook al heb ik daar veel behoefte aan. Social media staat even op een laag pitje. Komt wel weer goed. Verder hebben we veel waterpret, eten we ijsjes en rennen we ons rot achter de baby aan. ❤
Ik zit in een donkere slaapkamer met een slapende Ik zit in een donkere slaapkamer met een slapende baby in mijn armen. In die tien maanden dat hij bij ons is, is hij ook daadwerkelijk vrijwel altijd bij ons. Soms doet hij een dutje in de auto of in de kinderwagen, maar voor de rest zijn alle dutjes dicht bij mama of papa. Sinds enkele weken lukt het om hem in de avond op bed te leggen, en hebben we nog een of twee uur die Steven en ik samen op de bank kunnen doorbrengen. Ik weet nog wel dat we een tijd terug via de babycam zagen dat Joshua wakker werd, zelf zijn speentje pakte en weer door sliep. Dat vond ik toen zo'n vooruitgang. Zelfs mijn moeilijke slapers worden makkelijker, zelfs met mijn zachte aanpak. Ik mis nu al mijn kleine baby. De fase van dutje naar dutje leven met je baby, van urenlang in de stoel vast zitten met een slapende baby op je. Ik vind het niet gek dat ik daar af en toe gek van werd. Of dat ik zocht naar manieren om mezelf te ontlasten, iets voor mezelf te hebben. Dat zoek ik nog steeds en dat is logisch. Maar ik heb geen spijt van alle knuffels en al het wiegen en al het geven. Ik vind het soms jammer dat het die eerste maanden zo slecht met me ging, maar ben tegelijkertijd zo dankbaar dat ik desondanks of misschien wel juist daardoor zo genoten heb van mijn kleine baby. Dat we samen dat borstvoedingavontuur, dat me echt mentaal gesloopt heeft, toch zijn aangegaan. Vier jaar geleden was ik hoogzwanger van Joshua en zo bang. Een jaar geleden was ik hoogzwanger van Lucas en zo blij. Want ik wist dat het allemaal goed zou komen. Dat had Joshua me al geleerd. Cadeautjes. Onbeschrijflijk hoe groots dit geluk is.
Ik probeer mezelf iedere dag te vertellen dat het Ik probeer mezelf iedere dag te vertellen dat het wel mee valt en dat ik gewoon even door dit ene specifieke moment moet komen, maar de waarheid is dat het momenteel gewoon echt even flink klote gaat en dat ik er enorm tegenop zie om weer naar een arts te stappen. Ga het wel doen. Oké, ik denk iedere dag: morgen bel ik de huisarts. Vooruit schuiven. Maar nu heb ik dat toegegeven en moet ik er wat mee hé. Het is vooral de slopende vermoeidheid en pijn die me nu verdrietig maken, want ik geniet verder echt intens van mijn kinderen. Van mijn baby die bijna TIEN (!) maanden oud is en zo'n heerlijk lief, zacht, blij, makkelijk kind is. Hij gaat momenteel enorm hard, niets is meer veilig (en dat is intens vermoeiend en intens leuk). En van mijn peuter, die bijna kleuter is... hoe dan? Vind dat wel een moeilijke combi, dat je langzaamaan geen baby meer hebt en dat je oudste gewoon bijna toe is aan school. Waaat. M'n enthousiaste, grappige, gevoelige avonturier. De wereld is vaak te luid en tegelijkertijd te interessant voor hem. Het is een privilege om mama te zijn van deze twee.
Een foto van een moment dat ik, ondanks de pijn en Een foto van een moment dat ik, ondanks de pijn en vermoeidheid, toch even naar buiten ging om m'n hoofd rustig te krijgen. Want jemig, wat ga ik een partijtje slecht, lichamelijk gezien. Ik zit op dag 16 van mijn menstruatie en laten we zeggen: het is heftig. Ik voel me vreselijk slecht en zwak door het vele bloedverlies en ik twijfel er niet aan dat mijn ijzerwaarde weer gekelderd is (en ja, ik slik bij). Dankzij de endometriose (hoop ik, want anders weet ik niet waardoor dit komt en ook niet wat ik eraan kan doen). Binnenkort weer naar de huisarts. Twijfel of er een combinatie van endometriose en PCOS kan spelen... geen idee. Ik voel de noodzaak om drastische verandering in mijn leven te maken, met name in wat ik in mijn lijf stop en wat ik op mijn huid smeer. Geen idee of het voor grote verbetering kan zorgen, maar ik wil iets proberen. Uiteraard ga ik het ook met een arts bespreken. Maar dit is geen doen. Zeker niet bovenop m'n andere gezondheidsklachten.
Ik ben al meer dan 15 jaar ziek en begon in 2014 m Ik ben al meer dan 15 jaar ziek en begon in 2014 met bloggen. Tijdens mijn eerste zwangerschap nam ik afstand van het bloggen, omdat ik dat nodig had. Inmiddels is mijn leven erg veranderd en mijn kijk op ziek zijn ook. Ik wil graag weer delen, want ik mis het zo, en misschien hebben anderen er ook iets aan. Er zullen vast chronisch zieken zijn die liever een podcast luisteren dan een blog lezen. Ik heb geen idee of dit me ligt, en of ik het wel kan. Het is eigenlijk wel heel erg eng om dit te doen! Toen ik het zelf luisterde hoorde ik allerlei dingen die ik anders wilde doen, maar dat zal wel zo blijven, haha. Ik hoor graag of je het wil luisteren en wat je ervan vindt! En zeker ook of de kwaliteit een beetje te doen is aangezien ik het laagdrempelig heb opgenomen met mijn telefoon. De link naar de podcast aflevering kan je in mijn bio vinden. (het uploaden van mijn eigen podcast foto voor spotify is helaas nog niet gelukt – gedwongen om het imperfect te doen🤣)
Toen ik Steven leerde kennen was ik meteen duideli Toen ik Steven leerde kennen was ik meteen duidelijk dat ik een rugzakje bij me had. Op onze eerste date vertelde ik hem dat ik chronisch ziek was, en dat ik een verleden van depressie had. Nogal snel, maar gezien hoe mijn vorige relatie geëindigd was, had ik geen zin om dat voor me te houden. En eerlijk gezegd stond ik door die ervaring nu minder serieus in het daten. Ik had vooral ja gezegd omdat ik plezier wilde hebben, én omdat mijn beste vriendin hem bleek te kennen. Zij was als klein meisje goed bevriend geweest met zijn zus en kwam daar vroeger over de vloer, en dat vond ik zo'n grappige toevalligheid dat ik dacht: oké, ik ga wel op date. Toen hij me vroeg hoe ik de date vond, sprak ik de legendarische woorden: het had slechter gekund. Ik beloof dat ik het echt niet zo slecht bedoelde en dat ik verder juist eigenlijk een hopeloze romanticus ben die iemand kan overladen met lieve woorden. Die date is bijna 9 jaar geleden. Steven reageerde erg lief toen ik hem vertelde over mijn chronische ziekte, en eigenlijk heeft het verder nooit echt tussen ons in gestaan. Vooral omdat hij er zo goed mee om kon gaan. Zelfs toen het allemaal erger werd. En toen hij zelf ziek werd, zijn we daar eigenlijk ook best goed mee omgegaan. Moeilijk is het wel, om beiden ziek te zijn, om je partner ziek te zien worden, om allebei tegen dezelfde muren op te lopen. Het voelt soms als een slechte grap, dat allebei ziek zijn. Er knakte een grote steunpilaar in ons leven, maar we hebben 'm weer aardig goed opgebouwd. Ik ben blij dat ik bijna 9 jaar geleden durfde. Eerlijk zijn. Een kans geven. Ontdekken. Ik weet niet of ik het met iemand anders zou kunnen, in deze situatie het plezier en de connectie blijven houden. Maar met hem wel.
De laatste dag van april, dus dat betekent dat ik De laatste dag van april, dus dat betekent dat ik deze maand op iets meer dan 40k woorden eindig. Wilde vandaag nog schrijven, misschien lukt dat nog, maar ik ben erg moe (mijn baby is ook weer verkouden) dus ik forceer niks. In maart schreef ik zo'n 31.000 tijdens de schrijfmarathon, dus daar maakte ik de meeste meters. Ben wel tevreden. Mijn doel voor mei is 50.000 aantikken. Stiekem hoop ik de eerste versie komende maand af te krijgen. 😊
Ik had een cadeaukaart gewonnen bij mijn favoriete Ik had een cadeaukaart gewonnen bij mijn favoriete restaurant, dus daar ging ik gisteren heen voor een welverdiende date met Steven. ❤
Voor het eerst in meer dan 9 maanden tijd ging ik Voor het eerst in meer dan 9 maanden tijd ging ik in m'n eentje de deur uit om te gaan lunchen met een vriendin. En dat was fijn. 🥰 Het voelde een beetje stom dat ik dit 'nu pas' deed maar vergelijken heeft geen zin. Sommige mensen doen 6 weken na de bevalling alweer even iets voor zichzelf en anderen pas na jaren. Het belangrijkste om je af te vragen is: wat heb ik nodig? En: is deze situatie houdbaar? Houdbaar was/is het voor mij niet echt, maar er was weinig keuze. We zijn zoveel ziek geweest met z'n allen. Ik merk in ieder geval dat zoiets als even lunchen met een vriendin me heel goed doet. Daarnaast ben ik heel blij en dankbaar dat ik zoveel van mijn kinderen mee mag krijgen. Dat eerste jaar met je kindje is weer behoorlijk pittig maar ook zo, zo ontzettend mooi.
Load More Follow on Instagram

Archives

  • February 2022

Categories

  • Moederschap
  • Zwangerschap

(c) 2022 Emily Lotus. All Rights Reserved

Ik gebruik cookies op mijn website om je de meest relevante ervaring te bieden door jouw voorkeuren en herhaalde bezoeken te onthouden. Door op "Alles accepteren" te klikken, stemt je in met het gebruik van ALLE cookies. Je kan echter op "Cookie-instellingen" klikken om instellingen te wijzigen.
Cookie instellingenAlles accepterenAlles afwijzen
Manage consent

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. These cookies ensure basic functionalities and security features of the website, anonymously.
CookieDurationDescription
cookielawinfo-checkbox-analytics11 monthsThis cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional11 monthsThe cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary11 monthsThis cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others11 monthsThis cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance11 monthsThis cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy11 monthsThe cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.
Functional
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytics
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
Others
Other uncategorized cookies are those that are being analyzed and have not been classified into a category as yet.
SAVE & ACCEPT